de deur

Het had ons anderhalf uur in de auto naar het vliegveld,

Drie kwartier in de rij bij balie 64,

Een half uur wachten voor de gate,

Twee en een half uur in het vliegtuig,

Vijftien minuten zoeken naar een pinautomaat,

Drie keer “nee” verkopen aan een louche taxi chauffeur,

Een half uur in een busje vol Russen dat naar drank stonk,

Veertig minuten lopen naar het hostel met een te zware koffer,

Een half glas water,

Vijf discussies over vorm en inhoud,

Drie wellicht bruikbare filmshots,

Eén pizza,

Twee salades,

Vier “Hugo Dry’s”,

Twee “El Diablo’s”

Vijf sigaretten,

Nog één “Skinny Bitch”,

Eén nacht met weinig slaap,

Tien minuten lopen naar de metro,

Acht haltes naar Kupchino,

Vijf blokken naar Kupchinskaya street,

Eén rondje rond het complex,

Drie mensen vragen naar de weg,

Eén keer aanbellen bij de voordeur,

Twee minuten wachten,

Eén achteloze Rus die bij het naar buiten gaan de deur open liet,

Drie passen om het complex binnen te snellen,

Eén zenuwlachje,

Vijvenvijftig traptreden,

Twee angstige blikken in de camera,

Eén druk op de deurbel,

En negentig tergend lange seconden in een staat van paraatheid en angst

gekost om tot de ontdekking te komen dat de deur dicht bleef.

Vandaag althans.

Misschien was hij even iets aan het uitrekenen.

Buiten de deur.